12 Mayıs 2023
Bilsen Başaran
Yazar
Mıgırdıç Margosyan’ın Tespih Taneleri diyorum. Neden mi? Üstünde yaşadığımız yurt, Anadolu, hem çiçek kokularıyla cennet hem de insan korkularıyla cehennem! Evlatlarını yiyen kan kokan toprakların, tarihe çağlara meydan okuyan kadim medeniyetlerin kavimlerin de yurdu. Hem acılı bir yurt hem de ‘yurtsuzluk’ haykıran susmayan ses! Yüreği yüreğe, eli ele, dili dile bağlayan nice kavimlerin geçip gittikçe arkada bıraktığı evlatları için hem ekmek hem ağı. Bir zaman kardeşlik, barış, sevgi, dayanışma içinde taşa, madene, toprağa can verip can alırken can cana yaşarken, erk’in zulmünden kopan fetvaların yasaların emriyle çöllere savrulan, alazlarda kavrulan, tehcirlerde zulümden geçirilen insanların yurdu. İşte o insanların hem kahkahası hem ağıtı Tespih Taneleri.
Okusunlar bu kitabı, okudukça da kardeşliği dayanışmayı dostluğu barışı sevgiyi unut(tur)manın faturasını öğrensinler. Sürgünleri, kıyımları, katliamları, derin yoksulluğu, mallara konmayı, yiten ahlakı, acımasızlığı, zulmü ve derin yarayı duyumsasınlar. Onlarsız nasıl çoraklaştığımızı, onlarsız nasıl nakışsız süssüz renksiz şekilsiz anlamsız kaldığımızı, nasıl içimize kapanıp bağnazlıkla olmazlık arasındaki karanlığa düştüğümüzü görsünler, öğrensinler. Derinden zonklayan yaraları zamanın da sağaltamadığını, sargısız emsiz dilsiz kalacağını ve hiçbir yasanın ilaç olamayacağını da öğrensinler. Yani barış ve kardeşliğin vazgeçilmezliğini bellesinler ki kan kokusunda kavrulmasın geleceğimiz ve ilerde tüyler ürperten faturalar daha da ağırlaşmasın!